نوشته شده توسط : تیم پزشکی

کیست مویی چیست؟

- کیست مویی رشد کیسه ای است که از هنگام تولد وجود دارد. این کیسه حاوی ساختارهایی مانند مو، مایع، دندان یا غدد پوستی است که می تواند بر روی پوست یا در آن یافت شود.

- کیست مویی به آرامی رشد می کند و تا زمانی که پاره نشود حساس نیست. این کیست معمولا در صورت، داخل جمجمه، در قسمت پایین پشت و در تخمدان رخ می دهند. معمولا کیست های پوستی روی صورت بدون عوارض برداشته می شوند. برداشتن سایر کیست ها، نیاز به تکنیک های خاص و آموزش دارد. این کیست های نادر در 4 ناحیه عمده دیده می شوند:

  • کیست مویی در مغز: کیست های مویی در اینجا به ندرت دیده می شوند. در صورت وجود مشکل، جراح مغز و اعصاب می تواند آنها را خارج کند.
  • کیست مویی در سینوس بینی: این کیست ها نیز بسیار نادر هستند. فقط تعداد انگشت شماری از این کیست ها به طور سالانه گزارش می شوند. برداشتن این کیست ها بسیار پیچیده است.
  • کیستهای مویی تخمدان: این کیست در طول سالهای باروری در خانم ها دیده می شود. این کیست ها می توانند باعث عفونت، پارگی و سرطان شوند. این کیست های مویی را می توان با عمل جراحی معمول یا عمل لاپاروسکوپی (جراحی که از برش های کوچک و وسایل مخصوص برای ورود به شکم یا لگن استفاده می شود) خارج کرد.
  • کیست مویی نخاع: یک دستگاه سینوس، که یک اتصال باریک از یک حفره عمیق در پوست است، معمولا این کیست بسیار نادر را به سطح پوست متصل می کند. این نوع کیست مویی می تواند آلوده شود. برداشتن این کیست اغلب ناقص انجام می شود، اما نتیجه معمولا عالی است.

عکس کیست مویی

عکس کیست مویی

چه چیزی باعث کیست مویی می شود؟

کیست مویی زمانی ایجاد می شود که ساختار پوست و پوست در طول رشد جنین به دام افتاده باشد. دیواره سلولی آنها تقریبا مشابه پوست خارجی است و ممکن است دارای ساختارهای پوستی متعدد مانند فولیکول های مو، غدد عرق، و مو، دندان یا اعصاب باشد.

علائم کیست مویی:

کیست مویی علامت خاصی ندارد، اما اگر همراه عفونت باشد اغلب با :

  • درد
  • تب و لرز
  • خروج چرک
  • التهاب و قرمزی

برای کیست مویی چه زمانی باید با پزشک تماس بگیرم؟

در شرایط زیر باید با پزشک تماس داشته باشد:

  • کیست دردناک یا ملتهب می شود.
  • کیست رشد می کند یا رنگش تغییر می کند.
  • به دلایل زیبایی، حذف کیست ضروری است.

به طور معمول، برداشتن کیست مویی یک عمل اضطراری نیست. اگر کیست مویی پاره شود، ملتهب شود یا ایجاد درد یا تب کند، فرد باید به سرعت به پزشک مراجعه کند.

ادامه مطلب در لینک زیر:کیست مویی چیست و چگونه درمان میشود

 

 

 



:: برچسب‌ها: کیست مویی چیست و چگونه درمان میشود ,
:: بازدید از این مطلب : 46
|
امتیاز مطلب : 3
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
تاریخ انتشار : چهار شنبه 22 شهريور 1396 | نظرات ()
نوشته شده توسط : تیم پزشکی

یکی دیگر از نگرانی های افراد تبخال تناسلی است که جز بیماری های مقاربتی به شمار می رود. اما علت ایجاد تبخال تناسلی چیست؟علائم آن چه شکلی است؟آیا تبخال تناسلی درمان هم دارد؟ در این مقاله به کلیه پرسش های شما پاسخ داده میشود:

تبخال تناسلی چیست؟

علل ایجاد تبخال تناسلی چیست؟

با علائم تبخال تناسلی آشنا شوید

تشخیص بیماری تبخال تناسلی چگونه است؟

چگونه تبخال تناسلی درمان می شود؟

اگر باردار باشم و تبخال تناسلی داشته باشم باید چه کاری انجام دهم؟

پیشگیری از تبخال تناسلی


تبخال تناسلی چیست؟

تبخال تناسلی یک بیماری منتقله از راه جنسی (بیماری مقاربتی) است. این بیماری منجر به زخم های تبخالی می شود، که تبخال های دردناکی است که در اثر باز شدن مایعی از آن خارج می شود. حدود 16 درصد از افراد بین 14 تا 49 سال از این بیماری رنج می برند.

شکل ظاهری تبخال های تناسلی

شکل ظاهری تبخال تناسلی

علل ایجاد تبخال تناسلی چیست؟

دو نوع از ویروس ها باعث تبخال تناسلی می شوند: ویروس هرپس سیمپلکس (HSV-1) و ویروس هرپس سیمپلکس (HSV-2) که متعلق به یک خانواده از ویروس ها هستند. ویروسها از طریق غشای مخاطی شما وارد بدن شما می شوند. غشای مخاطی شما لایه های نازک بافتی است که سوراخ های بدن شما را می پوشانند. آنها در بینی، دهان و اندام تناسلی یافت می شوند. هنگامی که ویروس ها درون بدن شما قرار دارند، خود را در سلول های شما جای می دهند. ویروس ها به راحتی با محیط خود سازگار می شوند، به طوری که درمان آنها دشوار می شود. HSV-1 یا HSV-2 را می توان در مایعات بدن افراد آلوده یافت، از جمله:

  • بزاق
  • مایع منی
  • ترشحات واژن

با علائم تبخال تناسلی آشنا شوید

اولین علامت معمولا دو روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس نمایان می شود.

علائم عمومی برای مردان عبارتند از :

ایجاد تبخال بر روی آلت تناسلی، بیضه یا باسن (نزدیک یا اطراف مقعد).

علائم عمومی برای زنان عبارتند از:

ایجاد تبخال در اطراف یا در نزدیکی مهبل (واژن)، مقعد و باسن.

علائم عمومی برای مردان و زنان عبارتند از:

  • تشکیل تبخال در دهان و لبها، صورت و هر جای دیگر که در تماس با مناطق آلوده قرار دارند.
  • محل آلوده اغلب قبل از ظاهر شدن تبخال شروع به خارش می کند.
  • ممکن است تبخال زخمی شوند (زخم های باز) و مایع خارج شود.
  • یک هفته بعد از تبخال ممکن است زخم هایی ظاهر شود.
  • غدد لنفاوی شما ممکن است تورم داشته باشد. غدد لنفاوی با عفونت و التهاب بدن مبارزه می کنند.
  • ممکن است سردرد، درد های بدن و تب داشته باشد.

علائم عمومی نوزاد مبتلا به تبخال (از طریق زایمان واژینال) ممکن است شامل زخم بر روی صورت، بدن و اندام تناسلی باشد. کودکان مبتلا به تبخال تناسلی ممکن است عوارض بسیار شدید داشته باشند:

  • کوری
  • آسیب مغزی
  • مرگ

اگر تبخال تناسلی دارید و حامله هستید حتما به پزشک خود بگویید. آنها اقدامات احتیاطی را برای جلوگیری از انتقال ویروس به نوزاد در حین زایمان انجام خواهند داد و حتی ممکن است به این دلیل زایمان به صورت طبیعی انجام نشود.

ادامه مطلب در لینک: تبخال تناسلی چیست وچگونه درمان میشود

 



:: بازدید از این مطلب : 46
|
امتیاز مطلب : 4
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
تاریخ انتشار : چهار شنبه 22 شهريور 1396 | نظرات ()
نوشته شده توسط : تیم پزشکی

عمل جراحی زیبایی واژن یا لابیاپلاستی، به عملی گفته میشود که برای کاهش اندازه پوست اطراف واژن است. اما آیا این عمل به همه توصیه میشود؟آیا لابیاپلاستی عوارضی ندارد؟عمل زیبایی واژن بی هوشی دارد؟ سعی شده در این مقاله عمل لابیاپلاستی به شما معرفی بشه و به کلیه سوالات شما در این زمینه پاسخ داده شود:

عمل زیبایی واژن (لابیاپلاستی) چیست؟

عکس عمل زیبایی دستگاه تناسلی زنان 

عمل جراحی لابیاپلاستی چگونه انجام میشود؟

مراقبت های بعد از عمل زیبایی واژن 

عوارض جانبی عمل جراحی لابیاپلاستی چیست؟

اگر پس از عمل لابیاپلاستی مشکلی داشته باشید، چه کاری باید انجام دهید؟

چه کسی نباید عمل زیبایی واژن را انجام دهند؟

تفاوت لابیاپلاستی با ختنه زنان چیست؟


عمل زیبایی واژن (لابیاپلاستی) چیست؟

لابیاپلاستی عمل جراحی برای کاهش اندازه پوست اطراف دهانه واژن است.  بعضی از خانم ها به خاطر ظاهر لابیا تصمیم به انجام عمل لابیاپلاستی می گیرند.

  • طبیعی است که یک زن پوست های قابل توجهی در اطراف دهانه واژن داشته باشد و در بیشتر موارد این پوست ها هیچ مشکلی ایجاد نمی کنند.
  • لابیاپلاستی گران است و خطراتی به همراه دارد. همچنین هیچ تضمینی وجود ندارد که نتیجه ای را که انتظار می رود را دریافت کنید و لزوما به شما حس بهتری در خصوص بدنتان نمی دهد.
  • اگر تصمیم دارید این عمل را انجام دهید حتما با پزشک خود مشورت کنید. ممکن است بیماری باعث ظاهر نامناسب پوست اطراف دهانه واژن شده باشد به طوری که این عمل جراحی برای شما مناسب نباشد.
  • اگر پزشک احساس می کند پوست اطراف دهانه واژن شما کاملا طبیعی هستند، احتمالا در مورد دلایل شما برای انجام عمل جراحی با شما صحبت می کند. احتمالا قبل از عمل جراحی شما را نزد متخصص و مشاور می فرستد تا از عمل مطمئن شوید.

عکس عمل زیبایی دستگاه تناسلی زنان 

عکس عمل زیبایی دستگاه تناسلی زنان

عمل جراحی لابیاپلاستی چگونه انجام میشود؟

  1. عمل لابیاپلاستی با استفاده از یک بیهوشی عمومی یا یک بیهوشی موضعی با آرامبخش انجام می شود.
  2. این عمل شامل کوتاه کردن یا تغییر شکل لب های واژن می شود. بافت ناخواسته با یک لیزر بریده می شود و لبه های باقی مانده بخیه زده می شود.
  3. تمام عمل حدود یک تا دو ساعت طول می کشد.
  4. برخی از بیماران در همان روز عمل مرخص می شوند.

مراقبت های بعد از عمل زیبایی واژن 

ممکن است لازم باشد چند روز استراحت کنید. چند ماه طول می کشد تا پوست به طور کامل بهبود یابد. در طول این مدت باید:

  • منطقه را تمیز و عاری از عفونت نگه دارید.
  • لباسهای گشاد بپوشید تا از مالش آن ها با بدن جلوگیری شود.
  • از رابطه جنسی برای چند هفته اجتناب کنید.
  • برای چند هفته از حوله های بهداشتی به جای تامپون استفاده کنید.
  • 48 ساعت از کمپرس آب سرد استفاده کنید
  • ممکن است جذب کامل بخیه ها ، 1 ماه تا 2 ماه زمان ببرد. اما روند جوش خوردن ، در عرض 2 هفته تکمیل می شود 
  • از رژیم غذایی مناسبی استفاده کنید تا دچار یبوست نشوید. یبوست ممکن است درد لابیاپلاستی را تشدید کند  .
  • هر روز موضع را با ژل بانوان شسته  و بطور کامل خشک کنید .
  • در صورت ادامه داشتن درد و تورم بیش از 3-4 هفته ، به پزشک مراجعه کنید. 

جراح توصیه های خاص تری را ارائه خواهد کرد.

عوارض جانبی عمل جراحی لابیاپلاستی چیست؟

عوارض انجام لابیاپلاستی

  • پس از لابیاپلاستی، معمولا تا دو هفته درد، کبودی و تورم دیده می شود.
  • در این دوره مدفوع و نشستن ناخوشایند خواهد بود، اگر چه مسکن تجویز می شود.

گاهی اوقات لابیاپلاستی میتواند منجر به:

  • خون ریزی
  • عفونت
  • زخم بافت
  • کاهش حساسیت تناسلی

هر گونه عمل جراحی خطرات کوچک زیر را به دنبال دارد:

  • ایجاد لخته خون در رگ
  • واکنش آلرژیک به بیهوشی

جراح باید توضیح دهد که این خطرات و عوارض چقدر احتمال دارد بیفتد و چگونه درمان می شوند. گاهی اوقات بیماران اثر مطلوب را کسب نمی کنند و نیاز به عمل دیگری است.

اگر پس از عمل لابیاپلاستی مشکلی داشته باشید، چه کاری باید انجام دهید؟

جراحی زیبایی گاهی اوقات می تواند اشتباه شود و نتایج قابل انتظار را نداشته باشد.اگر لابیاپلاستی انجام دهید و عوارضی داشته باشد و یا از نتایج ناراضی باشید، باید موضوع را با جراح در میان بگذارید.

چه کسی نباید عمل زیبایی واژن را انجام دهند؟

لابیاپلاستی نباید در دختران زیر 18 سال انجام شود زیرا پوست اطراف دهانه واژن آنها تا دوران بلوغ رشد می کند.

تفاوت لابیاپلاستی با ختنه زنان چیست؟

  • لابیاپلاستی یک عمل جراحی زیبایی است و با رضایت کامل بیمار تحت شرایط پزشکی انجام می شود.
  • ختنه دستگاه تناسلی زن باعث آسیب رساندن به اندام تناسلی زن به دلایل غیر پزشکی می شوند. این عمل بر روی کودکان بدون رضایت آنها انجام می شود و در این موارد از نظر اخلاقی و انسانی اشتباه است.

تهیه و تنظیم: گروه سلامت اوما

منبع: عمل زیبایی واژن یا لابیاپلاستی

 



:: بازدید از این مطلب : 46
|
امتیاز مطلب : 4
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
تاریخ انتشار : چهار شنبه 22 شهريور 1396 | نظرات ()
نوشته شده توسط : تیم پزشکی

یکی دیگر از بیماری ها که خانواده ها و افراد را غافلگیر میکنه، صرع است. وقتی یک نفر تشنج میکنه و زمین میخوره همه وحشت میکنند و غافل از اینکه این فرد ممکنه صرع داشته باشد. اما آیا داشتن صرع ارثی است؟آیا درمانی برای بیماری صرع وجود دارد؟آیا این بیماری خطرناک است؟ در این مقاله مروری جامع بر بیماری صرع شده است.پس باهم می خوانیم: 

بیماری صرع چیست؟

علائم بیماری صرع چیست؟

چه چیزی باعث صرع می شود؟

امید به زندگی در افراد مبتلا به صرع چقدر است؟

 چگونگی تشخیص صرع 

درمان بیماری صرع

صرع و حاملگی

اگر کسی تشنج ناشی از صرع داشته باشد چه باید بکنید؟

محدودیت های سبک زندگی در افراد مبتلا به صرع


بیماری صرع چیست؟

- صرع بیماری است که در آن افراد حمله های صرعی (تشنج) دارند. این بیماری یکی از رایج ترین بیماری های عصبی است که بر 0.5 تا 1% جمعیت تاثیر می گذارد. صرع یک بیماری تکی نیست بلکه گروهی از مشکلات همراه با دلایل، درمان ها و نشانه های مختلف است.

- تمام تشنج ها به خاطر صرع نیست. به عنوان مثال قرص هایی که برای بیماری های دیگر تجویز می شود، یا موادی مانند الکل، گاهی باعث تشنج می شود.

علائم بیماری صرع چیست؟

علائم بیماری صرع

صرع بیماری است که در آن تشنج به طور مکرر اتفاق می افتد. مغز از تعداد زیادی سلول عصبی تشکیل شده است که از طریق سیگنال های الکتریکی با یکدیگر در ارتباطند. فعل و انفعالات بین این اعصاب باید به دقت تنظیم شود تا مغز عملکرد درستی داشته باشد. حمله های صرع زمانی اتفاق می افتد که تخلیه بار الکتریکی به طور نرمال در مغز اتفاق نیفتد و باعث تداخل در عملکرد طبیعی شود. نوع تشنج به محل اتفاق افتادن آن و مقدار تاثیر آن بر مغز بستگی دارد. 

در طول حمله، این تخلیه بار باعث عوامل زیر می شود:

  •  انقباض ماهیچه ها
  • احساس غیرطبیعی (بی حسی یک طرف بدن یا حس کردن بوها و مزه های عجیب)
  • علائم احساسی مانند ترس
  • از دست دادن هوشیاری

حمله صرع معمولا کوتاه است و از چند ثانیه تا چند دقیقه طول می کشد. هنگامی که حمله تمام شود، فعالیت الکتریکی طبیعی مغز به حالت قبل برمیگردد.تشنج در هر سنی می تواند اتفاق بیفتد اما بیشتر در کودکان و افراد مسن دیده می شود. در کودکان نیز صرع رایج است، مقاله صرع در کودکان: علت، علائم و درمان را حتما مطالعه کنید.

چه چیزی باعث صرع می شود؟

- صرع به خاطر شرایط مختلفی که بر مغز تاثیر می گذارد اتفاق می افتد.

- در نیمی از افراد که صرع دارند ناهنجاری ساختاری در مغز دیده نمی شود. در بسیاری از این افراد ژنتیک باعث صرع می شود. ژنتیک دلیل شروع تشنج در کودکان و نوجوانان است.

- دلیل ساختاری تشنج را می توان با اسکن مغز به دست آورد.

دلایل ممکن صرع عبارتند از:

  • ناهنجاری در رشد مغز (ناهنجاری ارثی)
  •  کمبود اکسیژن در طول تولد
  • عفونت (مننژیت یا التهاب مغز)
  • تومور مغزی
  • ترومبوز مغزی یا خونریزی (سکته مغزی)

امید به زندگی در افراد مبتلا به صرع چقدر است؟

خوشبختانه، 70 تا 80 درصد از بیماران به بهبودی می رسند. با این حال، نتیجه شرایط به نوع صرع و آنچه باعث آن می شود بستگی دارد.

 چگونگی تشخیص صرع 

تشخیص بیماری صرع

صرع یک تشخیص بالینی است. به عبارت دیگر، تشخیص مبتنی بر نتایج آزمایش نیست، بلکه براساس توصیف دقیق حملات است. از آنجایی که بیماران اغلب در هنگام تشنج غیرهوشیار هستند، بسیار مهم است که پزشک بتواند یک توصیف در مورد حملات از دید شخص دیگری داشته باشد. پزشک باید تشنجات را با سایر بیماری ها مقایسه کند از جمله غش یا مشکلات قلب. تشخیص صحیح می تواند دشوار باشد و بیماران به متخصص مراجعه کنند، مانند متخصص مغز و اعصاب.

اگر تشخیص صرع صورت گرفته باشد، احتمال دارد که دو آزمایش زیر انجام شود:

  1.  EEG  (electroencephalogram) : اعتقاد بر این است که این آزمایش به تشخیص صرع می پردازد. این اعتقاد درست نیست، زیرا EEG نمی تواند به ما بگوید که آیا یک بیمار صرع دارد یا خیر. با این حال، می تواند به ما کمک کند تا نوع صرع بیمار را بررسی کنیم که به نوبه خود انتخاب درمان و پیش آگهی را هدایت می کند.
  2.  ممكن است CT اسكن يا اسكن MRI انجام شود، به خصوص اگر بيمار صرع كانوني داشته باشد. این تست ها به دنبال ناهنجاری های مغزی هستند که ممکن است باعث صرع شود.
  3. حتی اگر اسکن و EEG طبیعی باشند، می توانید از صرع رنج ببرید.
  4. اگر هر گونه عدم اطمینان در مورد تشخیص وجود داشته باشد، ممکن است EEG طولانی تر مفید باشد. این آزمایش در طی چند روز با استفاده از دستگاه ضبط ویدئویی برای ثبت هرگونه حمله انجام می شود.

درمان بیماری صرع

صرع معمولا با دارو تجویز شده توسط یک متخصص درمان می شود. در برخی موارد، می توان از طریق جراحی درمان انجام شود. یکی از داروهای مصرفی در درمان صرع کاربامازپین است . در این مقاله با عوارض قرص کاربامازپین آشنا شوید.

صرع و حاملگی

اکثریت زنان مبتلا به صرع در بارداری مشکلی نخواهند داشت. با این حال، بهتر است قبل از بارداری، پزشک خود را ببنید، مخصوصا اگر قرصهای صرع مصرف می کنید.

ادامه مطلب در لینک زیر:بیماری صرع را بهتر بشناسیم

 

 



:: بازدید از این مطلب : 44
|
امتیاز مطلب : 4
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
تاریخ انتشار : چهار شنبه 22 شهريور 1396 | نظرات ()
نوشته شده توسط : تیم پزشکی

ترامادول چیست؟

ترامادول ( teramadol) یک مسکن مشابه ماده مخدر است. ترامادول برای درمان دردهای متوسط تا شدید استفاده می شود.

حقایقی درباره قرص ترامادول

- اگر مشکل تنفسی دارید، انسداد معده یا روده دارید، اخیراً الکل، داروی مسکن، مواد مخدر یا بازدارنده MAO (isocarboxazid, linezolid, methylene blue injection, phenelzine, rasagiline, selegiline, tranylcypromine)  مصرف کرده اید، نباید ترامادول مصرف کنید. 

- ترامادول باعث کاهش یا توقف تنفس می شود و مصرف مدوام آن اعتیادآور است و باعث مرگ میشود؛ به خصوص در کودکان و افرادی که قرص را بدون تجویز پزشک مصرف می کنند.

- این دارو برای مصرف کودکان کمتر از 12 سال نیست. همچنین Ultram ER نباید به افراد جوان تر از 18 سال داده شود.

- مصرف ترامادول در طول بارداری می تواند باعث مرگ و ایجاد علائمی در جنین شود.

- عوارض جانبی کشنده در صورت مصرف ترامادول با الکل یا سایر داروهایی که باعث کاهش تنفس و خواب آلودگی می شوند بروز می کند.

- تشنج در افرادی که این دارو را مصرف می کنند دیده می شود. ترامادول باعث تشنج می شود اگر سابقه تشنج داشته باشید( با بیماری صرع آشنا شوید)، آسیب به سر وارد شده باشد، بیماری متابولیک داشته باشید یا قرص های خاصی مانند ضد افسردگی ( مقاله راههای نجات از افسردگی را بخوانید)، شل کننده عضلات، مواد مخدر یا قرص های حالت تهوع و استفراغ مصرف کرده باشید احتمال تشنج بیشتر می شود.

- ترامادول با برخی از داروهای دیگر تداخل دارد و موجب عوارض جانبی خطرناک و مرگ می شود. در خصوص قرص هایی که مصرف می کنید به پزشک خود بگویید.

- قرص های ترامادول را خرد نکنید. این قرص فقط برای مصرف خوراکی است. پودر قرص خرد شده نباید از طریق استنشاق یا رقیق شدن با مایعات و تزریق وارد بدن شود. استنشاق یا تزریق این دارو می تواند باعث عوارض جانبي تهدید کننده و یا مرگ شود.

چه کسانی نباید قرص ترامادول بخورند؟

قرص ترامادول

اگر نسبت به ترامادول حساسیت دارید یا اگر مشکلات زیر را دارید نباید آن را مصرف کنید:

  • آسم شدید یا مشکلات تنفسی
  • انسداد در معده یا روده؛
  • اگر اخیرا از الکل، آرام بخش، مسکن، یا داروهای مخدر استفاده کرده اید؛ یا
  • اگر در 14 روز گذشته یک مهار کننده  MAO (مانند ایسوکاربوکازید، لینزولید، تزریق متیلن آبی، فنلزین، rasagiline، selegiline یا  (tranylcypromine استفاده کرده اید.
  • ترامادول نباید به کودک زیر 12 سال داده شود. Ultram ER نباید به کسی که کمتر از 18 سال دارد داده شود.

ترامادول را به کسی که کمتر از 18 سال دارد و به تازگی عمل جراحی برای حذف لوزه ها ( عفونت لوزه و درمان آن)  یا آدنوئید ها انجام داده است، ندهید. در برخی از افراد مصرف ترامادول، باعث تشنج می شود. اگر مشکلات زیر را دارید با پزشک خود در مورد خطر تشنج صحبت کنید:

  • آسیب وارد شده به سر، صرع یا سایر اختلالات تشنج
  • اعتیاد به مواد مخدر یا الکل؛
  • اختلال متابولیک؛ یا
  • اگر آنتی بیوتیک، داروهای ضد قارچ، داروهای قلبی یا فشار خون ( فشار خونی ها مقاله فشار خون را بخوانند) یا داروهایی برای درمان HIV یا ایدز استفاده می کنید. 

مصرف ترامادول در دوران بارداری و شیردهی

در صورت استفاده از ترامادول در حین بارداری، کودک شما می تواند وابسته به دارو شود. این امر می تواند باعث بروز علائم زایمان زودرس شود. نوزادان متولد شده وابسته به دارو چندین هفته به درمان پزشکی نیاز دارند. اگر باردار هستید یا قصد بارداری دارید، به پزشک خود بگویید.

در هنگام مصرف ترامادول به نوزاد شیر ندهید. این دارو می تواند وارد شیر مادر شود و موجب خواب آلودگی، مشکلات تنفسی و یا مرگ در نوزاد شود. برای اینکه مطمئن شوید که ترامادول برای شما امن است، اگر تا به حال مشکلات زیر را داشته اید، به پزشک خود بگویید:

  • بیماری کبد یا کلیه؛
  • اختلال معده؛
  • بیماری روانی، یا اقدام به خودکشی؛ یا
  • اگر از آرامبخشی مانند والیوم استفاده می کنید (دیازپام، الپرازولام، لورازپام، آتیمان، کلونوپین، ترتیلیل، ترنسن، ورس، Xanax ).

چگونه باید قرص ترامادول را مصرف کنم؟

چطوری قرص ترامادول را مصرف کنیم؟

- ترامادول را همانطور که تجویز شده است مصرف کنید. همه دستورالعمل های نوشته شده بر روی دارو را رعایت کنید. ترامادول می تواند تنفس را آهسته یا متوقف کند، به ویژه هنگامی که شروع به استفاده از این دارو می کنید یا دوز آن را تغییر می دهید. هرگز ترامادول را در مقادیر زیاد یا طولانی تر از زمان تجویز شده مصرف نکنید. اگر به نظر می رسد دارو در کاهش درد موثر نیست، به پزشک خود بگویید.

- مصرف ترامادول در دوزهای منظم نیز باعث اعتیاد می شود. هرگز این دارو را با فردی دیگر، به ویژه افرادی که سابقه مصرف مواد یا اعتیاد دارند، به اشتراک نگذارید. عوارض جانبی دارو ممکن است باعث اعتیاد، افسردگی، و یا مرگ شود به ویژه در کودک یا فردی که از دارو بدون نسخه استفاده می کند. فروش دارو خلاف قانون است.

- ترامادول را می توان با یا بدون غذا مصرف کرد، اما هر بار آنرا به همان شیوه مصرف کنید.

- استفاده از ترامادول را بطور ناگهانی متوقف نکنید زیرا باعث علائم ناخوشایند خواهد شد. از پزشک خود بپرسید چگونه این دارو را متوقف کنید.

- دارو را در دمای اتاق به دور از گرما و رطوبت، نگهداری کنید.

عوارض مصرف ترامادول چیست؟

  • اگر علائم واکنش آلرژیک به ترامادول دارید، به اورژانس مراجعه کنید؛ این علائم عبارتند از تنگی نفس؛ تورم صورت، لب ها، زبان یا گلو.
  • ترامادول مانند دیگر داروهای مخدر، باعث تنگی نفس می شود. اگر تنفس شما خیلی ضعیف باشد باعث مرگ می شود.
  • اگر تنفس شما بسیار آهسته باشد، لب های شما کبود شود، یا به سختی از خواب بیدار شوید، باید به اورژانس مراجعه کنید.

در صورتی که مشکلات زیر را داشتید به پزشک مراجعه کنید:

  • تنفس پر سر و صدا، افت فشار، نفس کم عمق؛
  • ضربان قلب آهسته یا ضعیف؛
  • سرگیجه؛
  • تشنج 
  • ناباروری، دوره های قاعدگی نامنظم؛
  • ناتوانی جنسی، مشکلات جنسی، از دست دادن علاقه به رابطه جنسی؛
  • سطح کورتیزول کم - تهوع، استفراغ، از دست دادن اشتها، سرگیجه، تشدید خستگی یا ضعف؛ یا
  • واکنش شدید پوست - تب، گلودرد، تورم در چهره یا زبان، سوزش در چشم، رنگ پریدگی، بثورات پوست قرمز یا بنفش به خصوص در صورت یا بدن و پوسته پوسته شدن.

- اگر علائم سندرم سروتونین دارید به پزشک مراجعه کنید این علائم عبارتند از: تحریک، توهم، تب، عرق کردن، لرز، ضربان سریع قلب، سفتی عضلانی، تکان، از دست دادن هماهنگی، تهوع، استفراغ یا اسهال. عوارض جانبی جدی بیشتر در افراد مسن و افراد دارای اضافه وزن، سوء تغذیه یا ناتوان دیده میشود.

- استفاده طولانی مدت از داروهای مخدر ممکن است بر روی باروری (توانایی داشتن فرزند) در مردان یا زنان تأثیر بگذارد. معلوم نیست که آیا اثرات مهاری بر باروری دائمی هستند یا نه. عوارض جانبی معمول ترامادول ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • سردرد، سرگیجه، خواب آلودگی، احساس خستگی؛
  • یبوست، اسهال، تهوع، استفراغ، درد معده.
  • احساس عصبی یا اضطراب یا
  • خارش، عرق کردن، سرخ شدن (گرما، قرمزی، یا احساس تنهایی).

مقادیر مجاز مصرفی برای قرص ترامادول

معمولا بزرگسالان برای تسکین درد:

  • 50 تا 100 میلی گرم به صورت خوراکی هر 4 تا 6 ساعت برای درد 
  • حداکثر دوز: 400 میلی گرم در روز

مصرف روزانه بزرگسالان برای درد مزمن:

برای بیماران مبتلا به درد مزمن متوسط تا شدید که نیازی به شروع سریع عوارض جانبی ندارند، مصرف دارو به مقدار کم آغاز می شود:

  • دوز ابتدائی: 25 میلی گرم خوراکی یک بار در روز؛ هر روز 3 روز به میزان 25 میلی گرم برای دوز 25 میلی گرم چهار بار در روز؛ پس از آن افزایش 50 میلی گرم هر 3 روز برای رسیدن به دوز 50 میلی گرم چهار بار در روز 
  • دوز نگهدارنده: پس از تيتراسيون، هر 50 تا 100 ميلي گرم به صورت خوراکي برای تسکین درد هر 4 تا 6 ساعت
  • بیشترین دوز: 400 میلیگرم در روز

Extended-Release 

  • دوز اولیه (ترامادول ساده): 100 میلی گرم خوراکی یک بار در روز
  • حداکثر دوز: 300 میلی گرم خوراکی در روز

دوز افراد پیر برای تسکین درد:

  • سن: 75 سال یا بیشتر
  • حداکثر دوز: 300 میلی گرم در روز

دوز افراد پیر برای درد مزمن:

  • سن: 75 سال یا بیشتر
  • حداکثر دوز: 300 میلی گرم در روز

داروهای معمول برای درد:

  • 17 سال یا بیشتر
  • 50 تا 100 میلی گرم به صورت خوراکی هر 4 تا 6 ساعت برای درد 
  • حداکثر دوز: 400 میلی گرم در روز

چه داروهای دیگری بر ترامادول تاثیر می گذارد؟

داروهای مخدر (مخدر) می توانند بر داروهای دیگر تاثیر بگذارند و باعث عوارض جانبی خطرناک یا مرگ شوند. اگر از داروهای زیر استفاده می کنید به پزشک خود بگویید:

  • داروهای مخدر - داروهای ضد افسردگی: آمی تریپتیلین(Elavil)،سیتالوپرام(Celexa)،کلومی پرامین (Anafranil)،دزیپرامین(Norpramin)،فلوکستین(Prozac, Sarafem).
  • مواد مخدر که باعث خواب آلودگی یا کند شدن تنفس می شوند - قرص خواب، آرام بخش عضلانی، داروهای ضد آفت؛ یا
  • داروهایی که سطح سروتونین را در بدن شما تحت تأثیر قرار میدهد- دارو برای افسردگی، بیماری پارکینسون، سردرد میگرنی، عفونت های جدی یا پیشگیری از حالت تهوع و استفراغ، مانند: مهارکننده های MAO: ایزوکربوکساید (Marplan)،ترانیل سیپرومین (Parnate)،فنلزین (Nardil)،سلژلین (Eldepryl, Emsam)
  • در صورت مصرف کاربامازپین، وارفارین، دیگوکسین، کتوکنازول، اریترومایسین،ریفامپین و کینیدین قبل از استفاده از ترامادول ،پزشک خود را در جریان بگذارید.

چه کسانی ترامادول استفاده می کنند؟

ترامادول را سه دسته از افراد مصرف می کنند:

  1.  افرادی كه معتاد بودن و حالا در ترك هستن.
  2.  افرادی كه به اصطلاح خودشون میخوان حال کنند و یا اصطلاحا فاز بگیرند. (این افراد عده‌ایشون فكر میكنن ترامادول اعتیاد آور نیست و فقط میخوان خوش باشن و چون به شكل قرص هم هست كسی بهشون مشكوك نمیشه. 
  3.  افرادی كه دچار انزال زودرس هستن و میخوان رابطه طولانی داشته باشن. صراحتاً اعلام میكنم كه ترامادول به مرور و در طول زمان اعتیادآوره و عوارض جبران ناپذیری رو به بدن وارد میكنه.

چگونگی ترک ترامادول

- علائم جسمی ترک ترامادول احتمالاً به علت خواص ضدافسردگی این دارو (جلوگیری از بازجذب سروتونین و نورآدرنالین) شدیدتر از علائم ترک مخدرهایی مانند تریاک می‌باشد، حتی بعد از قطع مصرف کوتاه مدت ترامادول علائمی مانند بی خوابی، سندروم_پای_بی‌قرار (RLS) و افسردگی بروز می‌کند. مصرف بدون وقفه آن در طولانی مدت باعث ایجاد مقاومت بدنی نسبت به مواد اپیوییدی شده و دوز مصرف آن باید افزایش یابد تا اثری مشابه مقدار مصرف اولیه را ایجاد کند، مدتی بعد از قطع مصرف دارو مقاومت بدنی نسبت به ترامادول و دیگر مواد اپیوئیدی به حالت اولیه بر می‌گردد.

- با توجه به اینکه مکانیسم کنترل درد در ترامادول مشابه مورفین است. مصرف مداوم آن منجر به وابستگی فیزیکی و روانی مشابه اعتیاد به مواد مخدر می‌شود و مصرف طولانی مدت ترامادول منجر به اعتیاد به آن شده و درمانی کاملاً مشابه با درمان سوء مصرف مواد مخدری چون تریاک، کراک و هروئین دارد.


سایر سوالات شما درباره قرص ترامادول

سوالات ترامادول

اگر یک وعده از قرص ترامادول را فراموش کنم چه اتفاقی می افتد؟

از آنجایی که ترامادول برای درد استفاده می شود، به احتمال زیاد مصرف آن را فراموش نمی کنید. اگر زمان قرص بعدی رسیده است، قرص فراموش شده را مصرف نکنید. هرگز دو قرص همزمان مصرف نکنید.

اگر ترامادول بیش از حد مصرف کنم چه اتفاقی می افتد؟

به پزشک اورژانس مراجعه کنید. مصرف بیش از حد ترامادول می تواند مرگبار باشد، به خصوص در کودک یا فردی که قرص را بدون تجویز استفاده می کند. علائم مصرف بیش از حد ممکن است شامل تنگی نفس و ضربان قلب، خواب آلودگی شدید و خستگی باشد.

در طول مصرف ترامادول چه چیزهایی نباید بخورم؟

الکل مصرف نکنید. الکل باعث عوارض جانبی خطرناک یا مرگ می شود. ترامادول باعث اختلال در تفکر یا واکنش شما می شود. پس از مصرف ترامادول از رانندگی اجتناب کنید. سرگیجه یا خواب آلودگی شدید می تواند باعث افتادن یا سایر حوادث شود.

تهیه و تنظیم: گروه سلامت اوما

منبع: هر آنچه درباره ترامادول باید بدانید

 



:: بازدید از این مطلب : 46
|
امتیاز مطلب : 4
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
تاریخ انتشار : چهار شنبه 22 شهريور 1396 | نظرات ()
نوشته شده توسط : تیم پزشکی

آنفولانزا چه بیماری است؟

آنفولانزا یک بیماری تنفسی ناشی از ویروس است. آنفولانزا بسیار مسری است و معمولا توسط سرفه و عطسه یک فرد آلوده گسترش می یابد. آنفولانزا به ندرت تهدید کننده زندگی است. می توانید با دست دادن به یک فرد آلوده، آنفولانزا بگیرید. بزرگسالان یک تا دو روز قبل از گرفتن علائم و تا 7 روز پس از ابتلا به بیماری، ناقل ویروس هستند. این بدان معنی است که شما می توانید ویروس آنفولانزا را قبل از اینکه حتی بدانید که آلوده شده اند، گسترش دهید.

 در مورد آنفولانزا باید بدانید:

حقایقی درباره آنفولانزا

  • آنتی بیوتیک ها نمی توانند برای درمان آنفولانزا استفاده شوند.
  • تقریبا 5 تا 20 درصد از آمریکایی ها آنفولانزا را تجربه خواهند کرد.
  • کارشناسان معتقدند بهترین راه برای جلوگیری از ابتلا به آنفولانزا، واکسیناسیون سالیانه است.
  • واکسن آنفولانزا برای گروه های خاصی از افراد مناسب نیست، مانند افرادی که حساسیت شدید به تخم مرغ دارند.

علائم آنفولانزا چیست؟

گاهی آنفولانزا با سرماخوردگی اشتباه گرفته می شود. علائم سرماخوردگی و آنفولانزا شامل آبریزش بینی / گرفتگی بینی (بخوانید: گرفتگی بینی نوزاد: 4 علت، 5 علامت، 4 درمان)، گلودرد و سرفه می باشد. برای کمک به تشخیص آنها، بعضی از علائم آنفولانزا که آن را از سرماخوردگی متمایز می کند عبارتند از:

  • درجه حرارت بالا
  • عرق خفیف و لرز
  • سردرد
  • درد مفاصل و اندام
  • خستگی، احساس خستگی

ممکن است علائم گوارشی مثل تهوع، استفراغ و اسهال باشد. اینها در میان کودکان بیشتر از بزرگسالان رایج هستند. به طور معمول، علائم در حدود 1 هفته به تعویق می افتد. با این حال، احساس خستگی می تواند چند هفته ادامه یابد.
شایان ذکر است که هر فرد مبتلا به آنفولانزا تمام علائم را ندارد. برای مثال، ممکن است آنفولانزا بدون تب داشته باشید.

اولین علامت آنفولانزا چیست؟

اغلب خستگی یکی از اولین نشانه های آنفولانزا و سرماخوردگی است. در آنفولانزا خستگی اغلب شدیدتر است. سایر علائم اولیه شامل:

  • سرفه
  • گلودرد
  • تب
  • بدن درد
  • لرز و تغییرات دستگاه گوارش

درمان آنفولانزا چگونه است؟

آنفولانزا به وسیله ویروس ایجاد می شود، آنتی بیوتیک ها نمی توانند کمک کنند، مگر آنکه آنفولانزا به بیماری دیگری ناشی از باکتری منجر شود. ضد ویروس هایی مانند oseltamivir  (تامیفلو) و زانامیویر(Relenza)  ممکن است در برخی موارد تجویز شود. مسکن می تواند برخی از علائم مانند سردرد و درد بدن را کاهش دهد. بعضی از داروهای مسکن، مانند آسپرین، نباید به کودکان زیر 12 سال داده شود. افراد مبتلا به آنفولانزا باید:

  • در خانه بماند
  • در صورت امکان از تماس با دیگران جلوگیری کند
  • گرم بماند و استراحت کند
  • مقدار زیادی مایعات مصرف کند
  • از مصرف الکل اجتناب کند
  • سیگار نکشد
  • در صورت امکان غذا بخورد

بهتر است افرادی که تنها زندگی می کنند و آنفولانزا دارند به یکی از دوستان یا نزدیکان اطلاع دهد تا از او سر بزنند.

ادامه مطلب در لینک:

آنفولانزا | علائم، درمان و واکسن آنفولانزا

 

 



:: بازدید از این مطلب : 45
|
امتیاز مطلب : 4
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
تاریخ انتشار : چهار شنبه 22 شهريور 1396 | نظرات ()
نوشته شده توسط : تیم پزشکی

یبوست برای افراد مختلف متفاوت است. برای بسیاری از مردم، به معنی مدفوع نکردن به صورت مکرر است. برای دیگران، یبوست به معنی مدفوع سخت یا احساس تخلیه ناقص پس از حرکت روده است. اما مهمتر از همه درمان بیوست است.  در این مقاله سعی شده مروری جامع بر درمان یبوست داشته باشیم:

یبوست چیست؟

چه چیزی باعث یبوست می شود؟

علائم یبوست چیست؟

درمان یبوست چگونه است؟


یبوست چیست؟

بیماری یبوست چیست

یبوست معمولا کمتر از 3 حرکت روده در هر هفته میباشد. یبوست شدید کمتر از یک مقدار حرکت روده در هر هفته می باشد. دو یا سه روز بدون مدفوع مشکلی ایجاد نمی کند فقط باعث اضطراب روانی می شود (در برخی افراد).

- تعداد حرکات روده معمولا با سن کاهش می یابد. اکثر بزرگسالان بین سه تا 21 بار در هفته حرکات روده را مشاهده می کنند. شایع ترین الگو یک بار در روز است، اما این الگو در کمتر از نیمی از افراد دیده می شود. علاوه بر این، اکثر موارد نامنظم هستند و هر روز به تعداد یکسان حرکات روده ندارند.

- بر خلاف باور عمومی، هیچ شواهدی وجود ندارد که "سموم" هنگامی که حرکات کم است جمع شوند و یا یبوست به سرطان منتهی می شود.

انواع یبوست:

مهم است که یبوست حاد (اخیر) را از یبوست مزمن (طولانی مدت) تشخیص دهیم:

یبوست حاد:

نیاز به ارزیابی فوری دارد زیرا یک بیماری جدی پزشکی ممکن است علت اصلی آن باشد (به عنوان مثال، تومورهای روده بزرگ). این یبوست نیاز به ارزیابی فوری دارد اگر همراه با علائمی مانند خونریزی مقعد، درد شکمی و گرفتگی، تهوع و استفراغ و از دست دادن غیرمعمول وزن باشد.

یبوست مزمن:

ارزیابی یبوست مزمن ضروری نیست، به خصوص اگر اقدامات ساده را انجام داده باشید.


چه چیزی باعث یبوست می شود؟

علت یبوست

از لحاظ نظری، یبوست می تواند ناشی از عبور کند غذا از هر بخش از دستگاه گوارش باشد. با این حال، اغلب اوقات، کاهش سرعت عبور غذا در روده بزرگ رخ می دهد. گاهی داروهایی باعث یبوست می شوند. اغلب علت یبوست داروها هستند. شایعترین داروها عبارتند از:

  •  داروهای ضد درد مانند کدئین (به عنوان مثال، تیلنول شماره 3)، اکسیکدن (به عنوان مثال Percocet) و هیدرومورفون (Dilaudid)
  • داروهای ضد افسردگی مانند آمیتریپتیلین (Elavil،Endep ) و ایمی پرامین (Tofranil) 
  •  ضد انعقادی مانند فنیتوئین (دیلانتین) و کاربامازپین (تگراتول) ( عوارض قرص کاربامازپین)
  • مکمل های آهن ( علائم و درمان کم خونی)
  • داروهای مسدود کننده کانال کلسیم  (CCBs) مانند دیلیتازیم (Cardizem)  و (nifedipine )
  •  آنتی اسیدهای حاوی آلومینیوم مانند هیدروکسید آلومینیوم (Amphojel) و کربنات آلومینیوم (Basaljel)

علاوه بر محصولات ذکر شده در بالا، بسیاری از داروهای دیگر نیز می توانند این وضعیت را ایجاد کنند. می توانید از روش های موثر ساده برای درمان آن (به عنوان مثال، افزایش فیبر رژیمی) استفاده کنید. قطع کردن دارو ضروری نیست. اگر اقدامات ساده عمل نکنند، می توانید از ترکیب قرص های یبوست آور کمتر استفاده کنید. به عنوان مثال، داروی ضد التهاب غیراستروئیدی یا NSAID (به عنوان مثال، ایبوپروفن) یا یکی از داروهای ضد افسردگی.

سایر دلایل ایجاد یبوست:

1- عادت:

حرکات روده تحت کنترل است. این به این معنی است که احساس طبیعی شما می تواند سرکوب شود. 

2- رژیم غذایی:

فیبر در حفظ مدفوع نرم و آبکی مهم است؛ بنابراین خوردن غذاهای کم فیبر می تواند باعث یبوست شود. بهترین منابع طبیعی فیبر عبارتند از میوه ها، سبزیجات و غلات کامل.

3- ملین ها:

یکی از مشکالت مشکوک یبوست شدید، استفاده بیش از حد از ملین های محرک (سنا، روغن کرچک و بسیاری از گیاهان) است. ارتباط بین استفاده مزمن از این محصولات و آسیب به اعصاب و ماهیچه های روده بزرگ موجب ایجاد این مشکل می شود. با این حال روشن نیست که آیا محصولات باعث آسیب می شوند و یا شدید قبل از استفاده از آنها ایجاد شده است. با توجه به این که محصولات محرک میتوانند به روده آسیب برسانند، کارشناسان توصیه میکنند که آنها به عنوان آخرین راه حل مورد استفاده قرار بگیرند.

4- اختلالات هورمونی:

هورمون ها می توانند بر روی حرکت روده تاثیر بگذارند. مثلا:

  •  هورمون های کم تیروئید (کم کاری تیروئید) و هورمون های زیاد پاراتیروئید (با افزایش سطح کلسیم در خون).
  • در زمان قاعدگی یک زن، سطح استروژن و پروژسترون بالا است. با این حال، این به ندرت یک وضعیت طولانی مدت است.
  •  سطوح بالای استروژن و پروژسترون در دوران بارداری.

 



:: بازدید از این مطلب : 45
|
امتیاز مطلب : 4
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
تاریخ انتشار : چهار شنبه 22 شهريور 1396 | نظرات ()
نوشته شده توسط : تیم پزشکی

 بر روی صورت تمام افراد حداقل یک بار در زندگی جوش ایجاد می شود. بنابراین همه ما تجربه داشتن جوش را داریم، مخصوصا زمانی که می خواهیم به یک مهمانی و یا عروسی خاص برویم، قبلش یکی دو تا جوش گنده میزنیم، حتی اگر در حالت عادی هیچ جوشی نداشته باشیم. اما نکات مهم زیر باید توسط افرادی که دائم جوش می زنند، رعایت شود:

  1. جوش ها را دستکاری نکنید. 
  2. برای نفس کشیدن پوست برای مدتی آرایش نکنید.
  3. صورت خود را دو بار در روز بشویید. هر بار بعد از شستن، از مرطوب کننده و تونر استفاده کنید.
  4. از شیرینی ها و مواد غذایی نامناسب اجتناب کنید. به جای آن میوه ها و سبزیجات بخورید. آب نیز زیاد بنوشید.
  5. استرس را کاهش دهید و 10 تا 11 ساعت بخوابید.
  6. جوش را با پراکسید بنزوئیل یا اسید سالیسیلیک درمان کنید. به متخصص پوست مراجعه کنید.

قسمت اول: توصیه های عمومی برای جوش صورت

1- جوش هایتان را دستکاری نکنید. این قانون شماره یک است! جوش ها حاوی باکتری های نامطبوع هستند. اگر جوش ها را بترکانید، این باکتری ها به داخل حفره های دیگر می روند و باقی می مانند. 

جوشهایتان را دستکاری نکنید

2- برای مدتی آرایش نکنید. لوازم آرایش و رژ لب به پوست آسیب می رسانند. البته اگر پوست شما ظاهری مناسب ندارد، بدون آرایش بیرون رفتن کمی خجالت آور است اما این کار باعث پاک شدن پوست شما می شود.

مدتی آرایش نکنید

3- یکی دیگر از ضعف های ترکاندن جوش این است که پوست اطراف جوش ملتهب می شود. التهاب باعث قرمزی و درد بیشتر خواهد شد.

ترکاندن جوش باعث قرمزی اطراف آن می شود

4- جوش ها را دستکاری نکنید. دست ها (بدون توجه به تعداد دفعاتی که آنها را شستشو می کنید) دارای روغن و خاک و باکتری هستند. اگر شما دائما این خاک، روغن و باکتری را بر روی صورتتان بکشید، باکتری ها را به مناطق دیگر چهره تان نیز گسترش می یابند.

دست ها باعث انتقال باکتری ها به صورت می شوند

5- آب کافی بخورید. بسیاری از پزشکان توصیه می کنند بین 9 تا 12 فنجان آب در روز (2.2 تا 3 لیتر) بخورید. (زنان باید 9 فنجان و مردان باید 12 فنجان آب بنوشند.) پوست شما یک عضو در بدن است و مانند کلیه شما نیاز به مقادیر کافی آب برای عملکرد مناسب دارد.

برای بهبود جوش صورت آب کافی بخورید

6- شکر، قند، آبمیوه و نوشابه را از رژیم خود حذف کنید. گزارش های جدید نشان می دهد رژیم های غذایی تاثیر قابل توجهی بر جوش دارد. شکرها باعث افزایش انسولین می شوند که به نوبه خود باعث ایجاد برخی هورمون های تولید جوش می شود.

برای بهبود جوش، شکر، قند و نوشابه نخورید

7- شیر کمتر بخورید. شیر به عنوان یک عامل تولید کننده جوش شناخته شده است. شیر باعث تحریک هورمون های جنسی مردانه - تستوسترون و آندروژن ها می شود - که همراه با انسولین باعث ایجاد جوش های تند و زننده می شود. 

ادامه مطلب در 

 

از بین بردن جوش صورت ، 24 روش خانگی



:: بازدید از این مطلب : 46
|
امتیاز مطلب : 3
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
تاریخ انتشار : چهار شنبه 22 شهريور 1396 | نظرات ()
نوشته شده توسط : تیم پزشکی

آشنایی با بیماری اچ ای وی یا ایدز

HIV (ویروس اچ ای وی یا نقص ایمنی بدن انسان) یک ویروس است که به سلول های سیستم ایمنی بدن آسیب می رساند و توانایی بدن برای مبارزه با عفونت ها و بیماری های روزمره را تضعیف می کند. ایدز (سندرم کمبود ایمنی) نامی است که برای توصیف عفونت های خطرناک و بیماری هایی که در اثر ویروس HIV ایجاد می شوند و سیستم ایمنی به شدت تضعیف می شود، استفاده می شود.

- در حالی که ایدز نمی تواند از یک نفر به دیگری انتقال یابد، ویروس HIV می تواند.
- در حال حاضر هیچ درمانی برای ایدز وجود ندارد، اما داروهایی وجود دارد که باعث افزایش طول عمر و سلامت می شود.
- با تشخیص زودهنگام و درمان های موثر، اکثر افراد مبتلا به ایدز دچار بیماری ایدز ایجاد نخواهند شد و عمر مفید طبیعی خود را حفظ خواهند کرد.

علائم عفونت ایدز یا اچ ای وی چیست؟

علائم عفونت ایدز چیست

اکثر افراد مبتلا به بیماری به مدت 2-6 هفته پس از عفونت ایدز دچار علائم آنفولانزا ( این مقاله را بخوانید: آنفولانزا | علائم، درمان و واکسن آنفولانزا) می شوند که یک یا دو هفته طول می کشد. پس از این که نشانه ها ناپدید شدند، ایدز سال ها علائمی ایجاد نمی کند، هرچند ویروس همچنان به آسیب رساندن به سیستم ایمنی بدن ادامه می دهد. این به این معنی است که بسیاری از افراد مبتلا به ایدز نمیدانند که آلوده شده اند. هر کسی که فکر می کند ایدز دارد باید آزمایش انجام دهد. به گروههای خاصی از افراد توصیه می شود به طور منظم آزمایش انجام دهند زیرا در معرض خطر هستند این افراد عبارتند از:

  • مردان دارای رابطه جنسی با مردان
  • سیاه های آفریقایی علاقه مند به جنس مخالف
  • افرادی که سوزن، سرنگ یا سایر تجهیزات تزریقی را به صورت مشترک استفاده می کنند.

راه های انتقال بیماری ایدز چیست؟

علت ابتلا به ایدز

HIV در مایعات بدن فرد آلوده یافت می شود. این شامل مایع منی، مایع واژینال و مقعد، خون و شیر مادر است. این ویروس شکننده است و برای مدت طولانی در خارج از بدن زنده نمی ماند. HIV نمی تواند از طریق عرق، ادرار یا بزاق یا بوس کردن انتقال یابد.

- شایعترین روش ابتلا به ایدز در انگلستان، داشتن رابطه جنسی مقعدی و واژینال بدون کاندوم است. راه های دیگر ابتلا به ایدز عبارتند از:

  • به اشتراک گذاری سوزن ها، سرنگ ها یا سایر تجهیزات تزریقی
  • انتقال از مادر به نوزاد در دوران بارداری، تولد یا تغذیه با شیر مادر
  • احتمال ابتلا به ایدز از طریق رابطه جنسی دهانی بسیار کم است و به بسیاری از چیزها بستگی دارد.

چگونه بفهمیم ایدز گرفتیم؟

اگر فکر می کنید ممکن است در معرض ابتلا به ایدز قرار داشته باشید، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. تنها راه برای فهمیدن اینکه آیا مبتلا به ایدز هستید یا خیر آزمایش ایدز است. این آزمایش شامل آزمایش نمونه ای از خون یا بزاق برای بررسی علائم عفونت است.

توجه داشته باشید:

  • داروهای اورژانسی ضد ایدز به نام پروفیلاکیس (PEP)، اگر تا سه روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس مصرف شوند موثر هستند و از انتقال عفونت جلوگیری می کنند. 
  • تشخیص زودتر به معنی شروع زودتر درمان است، که می تواند شانس کنترل ویروس را افزایش دهد و احتمال انتقال ویروس به دیگران را کاهش دهد
  • آزمایشات ایدز باید 1-3 ماه پس از قرار گرفتن در معرض عفونت ایدز تکرار شوند، اما نباید این مدت طولانی منتظر بمانید و باید به فکر درمان باشید.
  • کلینیک ها ممکن است آزمایش خون انگشتی ارائه دهند که می تواند در عرض چند دقیقه به شما نتیجه بدهد، اما ممکن است چند روز طول بکشد تا نتایج آزمایش ایدز دقیق تر اعلام شود.
  • کیت های تست خانگی نیز در دسترس است که می توانید به صورت آنلاین یا از داروخانه ها خریداری کنید- بسته به نوع آزمونی که استفاده می کنید، نتیجه شما در چند دقیقه یا چند روز در دسترس خواهد بود.

- اگر اولین آزمایش نشان دهد مبتلا به ایدز هستید، باید آزمایش خون برای تأیید نتیجه انجام دهید.

- اگر نتیجه مثبت باشد، باید برای آزمایش های بیشتر و بحث در مورد گزینه های درمان خود، به کلینیک پزشکی ویژه مراجعه کنید.

درمان ایدز

درمان ایدز چگونه است

- داروهای ضد رتروویروسی برای درمان ایدز استفاده می شود. آنها از تکرار ویروس در بدن جلوگیری می کنند و اجازه می دهند سیستم ایمنی بدن خود را ترمیم کند و از آسیب بیشتر جلوگیری کند.

- این قرص ها را باید هر روز مصرف کنید.

- ایدز قادر است به آسانی به دارو ایدز مقاومت نشان دهد، اما مصرف ترکیبی از داروهای مختلف باعث می شود که این احتمال بسیار کمتر شود.

- اکثر افراد مبتلا به ایدز ترکیبی از داروها را مصرف می کنند – بهتر است داروها را طبق روشی که پزشک توصیه کرده است مصرف کنید.

- هدف از درمان ایدز این است که ویروسی غیر قابل کشف داشته باشید. این به این معنی است که سطح ویروس HIV در بدن شما به اندازه کافی پایین بیاید به گونه ای که توسط آزمایش تشخیص داده نشود.

قرص اورژانسی ایدز

اگر فردی گمان می‌کند در عرض ۷۲ ساعت گذشته (سه روز)، در معرض ابتلا به اچ‌آی‌وی قرار داشته است می‌تواند از قرص‌های پیشگیری از اچ‌آی‌وی استفاده کند. داروهای پیشگیری پس از قرار گرفتن در معرض عامل بیماری‌زا را در ادامه فهرست کرده‌ایم:

post-exposure prophylaxis) :pep) داروهایی هستند که ممکن است مانع از ابتلای فرد به اچ‌آی‌وی شوند. در صورتی که در مواجهه با ویروس اچ‌آی‌وی قرار گرفته‌اید باید بدون فوت وقت تحت درمان قرار بگیرید.

pep درمانی پرزحمت است که چهار هفته (۲۸ روزِ‌ کامل) طول می‌کشد. این درمان می‌تواند با اثرات جانبی ناخوشایندی چون اسهال، تهوع و سردرد همراه باشد.

اگر آزمایش اچ‌آی‌وی مثبت باشد، انجام آزمایش‌های منظم خون ضروری است تا بتوان پیش از شروع درمان پیشرفت ویروس را بررسی کرد. درمان با هدف کاهش سطح اچ‌آی‌وی در خون طراحی می‌شود که فواید زیادی دارد.

 با داشتن ایدز چگونه زندگی کنیم؟

اگر ایدز دارید، درمان موثر ایدز و کاهش ویروس، خطر انتقال ویروس به دیگران را کاهش می دهد. همچنین باید:

  • ورزش منظم انجام دهید
  • رژیم سالم داشته باشید
  • سیگار نکشید
  • سالانه واکسن آنفلوآنزا بزنید تا خطر ابتلا به بیماری های جدی کاهش یابد.

بدون درمان، سیستم ایمنی بدن به شدت آسیب دیده و بیماری های تهدید کننده حیاتی مانند سرطان و عفونت های شدید می توانند رخ دهند. خانم های باردار مبتلا به ایدز باید به فکر درمان و مراقبت های پزشکی باشند تا ویروس به جنین منتقل نشود. (بخوانید: ایدز و بارداری)

جلوگیری از مبتلا شدن به ایدز

جلوگیری از مبتلا شدن به ایدز

  1. هر کسی که رابطه جنسی بدون کاندوم داشته باشد یا سوزن تزریق مشترک داشته باشد، در معرض خطر ابتلا به ویروس HIV قرار دارد.
  2. بهترین راه برای جلوگیری از ایدز، استفاده از کاندوم برای رابطه جنسی و به اشتراک نگذاشتن سوزن یا سایر تجهیزات تزریقی، از جمله سرنگ ها می باشد.
  3. دانستن وضعیت ویروس HIV و شریک زندگی بسیار مهم است.
  4. برای افرادی که مبتلا به ایدز هستند، درمان موثر ایدز، خطر انتقال ویروس به دیگران را کاهش می دهد.

تهیه و تنظیم: گروه سلامت اوما

منبع: ایدز اوما



:: بازدید از این مطلب : 76
|
امتیاز مطلب : 4
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
تاریخ انتشار : چهار شنبه 22 شهريور 1396 | نظرات ()
نوشته شده توسط : تیم پزشکی

علائم سرطان سینه، تشخیص، علت و درمان سرطان پستان

سرطان سینه یا پستان امروزه یکی از مهمترین نگرانی های خانم ها است که خیلی از افراد را نیز درگیر می کند. بسیار مهم است که سرطان سینه در همان ابتدا تشخیص داده شود. بنابراین شما باید علائم سرطان پستان را بطور کامل بشناسید و از راه های پیشگیری  و درمان این بیماری کاملا آگاه باشید. در واقع شایعترین سرطان مهاجم در زنان و دومین علت اصلی مرگ و میر در زنان پس از سرطان ریه است. پیشرفت در تشخیص و درمان از سال 1989 باعث کاهش نرخ مرگ و میر ناشی از سرطان شده است. در سال 2017، در حدود 252710 مورد سرطان سینه در زنان تشخیص داده شده است که حدود 40610 خانم در اثر این بیماری مرده اند. آگاهی از علائم و تشخیص به موع راه مهمی برای کاهش خطر است. سرطان سینه می تواند بر مردان نیز تاثیر بگذارد، در ادامه انیمیشن مربوط به علائم و درمان سرطان سینه را مشاهده نمایید و سپس اطلاعات دقیقتری در مورد این نوع سرطان بدست خواهید آورد.

Video Player
 
 
 

علائم سرطان سینه (سرطان پستان) و روش درمان آن

 

اما این مقاله سعی دارد که مروری جامع  بر روی سرطان سینه در زنان را داشته باشد.

در این مقاله می خوانیم:

اطلاعاتي در مورد سرطان سينه

سرطان سینه چیست؟

علائم سرطان سينه در زنان و دختران

علل سرطان پستان چیست؟

نحوه تشخيص سرطان سينه 

مراحل درمان سرطان سينه 

سرطان سينه از چه سني شروع ميشه؟

پیشگیری از سرطان پستان 


اطلاعاتي در مورد سرطان سينه

سرطان سینه چیست

  • سرطان سینه شایعترین سرطان در میان زنان است.
  • علائم شامل توده یا ضخیم شدن سینه و تغییر در پوست یا نوک سینه می باشد.
  • عوامل خطرزا می توانند ژنتیکی باشند، اما بعضی عوامل سبک زندگی مانند مصرف الکل نیز موجب این بیماری می شود.
  • طیف وسیعی از درمانها در دسترس است، از جمله جراحی، پرتودرمانی و شیمی درمانی.
  • بسیاری از تومورهای پستان سرطانی نیستند، اما بهتر است پس از مشاهده توده به پزشک مراجعه کنید.

سرطان سینه چیست؟

پس از بلوغ، سینه زن شامل چربی، بافت همبند و هزاران لوبول و غدد کوچک است که شیر را برای شیردهی تولید می کنند. لوله های کوچک یا کانال ها، شیر را به سمت نوک سینه حمل می کنند.
در سرطان، سلول های بدن غیرقابل کنترل می شوند. این رشد سلولی موجب سرطان می شود.
سرطان سینه می تواند:

  • کارسینوم داکتال: این مشکل در کانال شیر شروع می شود و شایع ترین نوع است.
  • کارسینوم لوبولار: این مشکل در لوبول شروع می شود.

سرطان پستان تهاجمی زمانی اتفاق می افتد که سلولهای سرطانی از داخل لوبول ها یا کانال ها خارج می شوند و به بافت های نزدیک حمله می کنند و احتمال گسترش آن به سایر قسمت های بدن را افزایش می دهد.
سرطان پستان غیر تهاجمی زمانی اتفاق می اتفد که سرطان هنوز در محل منشاء آن قرار دارد و از بین نرفته است. با این حال، این سلول ها در نهایت می توانند به سرطان سینه مهاجم تبدیل شوند.

علائم سرطان سينه در زنان و دختران

از اولین علائم سرطان سینه معمولا تشکیل بافتی ضخیم یا توده در سینه و یا زیر بغل است.

علائم سرطان پستان

نشانه های دیگر عبارتند از:

  • درد زیر بغل و سینه که با چرخه ماهانه تغییر نمی کند
  • قرمزی پوست سینه مانند پوست نارنجی
  • تشکیل جوش در اطراف نوک سینه ها
  • ترشحات از نوک سینه، احتمالا حاوی خون
  • تغییر در اندازه یا شکل سینه
  • لایه برداری، پوسته پوسته شدن پوست روی سینه یا نوک سینه

اکثر توده ها سرطانی نیستند، اما بهتر است به پزشک مراجعه کنید.

علل سرطان پستان چیست؟

- سرطان سینه معمولا در پوشش داخلی لوله های شیر یا لوبول هایی که شیر را تولید می کند، شروع می شود و از آنجا به سایر قسمت های بدن گسترش می یابد.

- علت دقیق سرطان پستان مشخص نیست، اما بعضی عوامل احتمال سرطان را افزایش می دهد. برخی از این عوامل قابل پیشگیری هستند.

سن

خطر سرطان سینه با سن افزایش می یابد. در 20 سالگی، احتمال سرطان سینه در دهه آینده 0.6 درصد است. در سن 70 سالگی، این رقم به 3.84 درصد می رسد.

ژنتیک

اگر یکی از نزدیکان سرطان سینه داشته باشد احتمال آن بالاتر است. در زناني که ژن های BRCA1 و BRCA2 را حمل مي کنند خطر ابتلا به سرطان سینه، سرطان تخمدان و يا هر دو بيشتر است. این ژن ها ارثی هستند. TP53 ژن دیگری است که با خطر سرطان سینه بیشتر مرتبط است.

سابقه سرطان سینه یا تومورهای سینه

زنانی که سابقه سرطان سینه دارند با احتمال بیشتری دوباره مبتلا به آن می شوند. برخی از تومورهای خوشخیم یا غدد سرطانی، احتمال ابتلا به سرطان را افزایش می دهد. نمونه هایی از آن عبارتند از atypical ductal hyperplasia و lobular carcinoma.

بافت متراکم سینه

سرطان سینه احتمالا در سینه های با بافت متراکم تر بیشتر دیده می شود.

قرار گرفتن در معرض استروژن و شیردهی

قرار گرفتن در معرض استروژن به مدت طولانی خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهد. این مسئله می تواند به دلیل شروع زودهنگام پریودی یا دیر وارد شدن به یائسگی باشد. بین این زمان ها، مقدار استروژن بالاتر است.
شیردهی به خصوص بیش از 1 سال، احتمال ابتلا به سرطان سینه را کاهش می دهد، زیرا بارداری و شیردهی پس از بارداری باعث کاهش استروژن می شود.

وزن بدن

در زنان دارای اضافه وزن یا چاقی پس از یائسگی ممکن است خطر ابتلا به سرطان سینه افزایش یابد؛ احتمالا به دلیل افزایش مقدار استروژن. مصرف قند به مقدار زیاد نیز ممکن است یک عامل باشد.

مصرف الکل

به نظر می رسد میزان بالای مصرف الکل به طور منظم نقش مهمی ایفا می کند. مطالعات نشان داده است زنانی که بیش از 3 نوشیدنی در روز مصرف می کنند 1.5 برابر بیشتر در معرض خطر سرطان سینه هستند.

قرار گرفتن در معرض تابش

در صورتی که سرطان نداشته باشد ولی برای درمان سرطان (به اشتباه) به مدت طولانی در معرض تابش قرار بگیرید، خطر ابتلا به سرطان سینه افزایش می یابد.

درمان هورمونی

استفاده از داروهای جایگزین هورمونی و قرصهای ضد بارداری خوراکی با توجه به افزایش میزان استروژن به سرطان سینه مرتبط است.

خطرات شغلی

در سال 2012، محققان نتیجه گرفتند قرار گرفتن در معرض اختلال های غدد درون ریز، مثلا در محل کار، می تواند به سرطان سینه مرتبط شود. در سال 2007، دانشمندان نتیجه گرفتند شیفت کاری شبانه می تواند خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش دهد، اما تحقیقات اخیر نشان می دهد که این امر بعید است.

ایمپلنت های زیبایی

زنان با ایمپلنت های مصنوعی سینه که مبتلا به سرطان سینه هستند، بیشتر در معرض مرگ ناشی از این بیماری هستند و در مقایسه با زنان بدون ایمپلنت، احتمال ابتلا به این بیماری 25 درصد بیشتر است. این امر می تواند به علت این مسئله باشد که ایمپلنت در هنگام غربالگری سرطان آن را پوشانده است یا تغییراتی در بافت سینه ایجاد کرده است. 

نحوه تشخيص سرطان سينه 

تشخیص سرطان معمولا  پس از غربالگری صورت می گیرد یا هنگامی که زن پس از تشخیص علائم به پزشک مراجعه می کند.

تشخیص سرطان سینه

برخی از آزمایش ها و روش های تشخیصی به تشخیص کمک می کنند از جمله:

1. معاینه سینه

پزشک سینه های بیمار را برای توده ها و سایر علائم بررسی می کند. از بیمار خواسته می شود در موقعیت های مختلف دست ها را قرار دهد مانند بالای سر و اطراف بدن.(با روش معاینه سینه زنان آشنا شوید)

2. آزمایشات و تصویربرداری از پستان

  • ماموگرام نوعی اشعه ایکس است که معمولا برای غربالگری سرطان اولیه استفاده می شود. این تصاویر به تشخیص هر گونه توده یا ناهنجاری کمک می کند.
  • سونوگرافی تفاوت بین توده جامد یا کیست مایع را نشان می دهد.
  • یک اسکن MRI مستلزم تزریق رنگ به بیمار است، بنابراین نشان می دهد تا چه حد سرطان گسترش یافته است.

3. بافت برداری از سینه

طی جراحی نمونه ای از بافت برای تجزیه و تحلیل برداشته می شود. نتایج آزمایش نشان می دهد آیا سلول ها سرطانی هستند یا خیر، و اگر چنین باشد، نوع سرطان را تشخیص می دهند.

این تجزیه و تحلیل مرحله سرطان را نشان می دهد:

  • اندازه تومور
  • میزان گسترش سرطان
  • تهاجمی یا غیر تهاجمی بودن سرطان
  • گسترش سرطان به قسمت های دیگر بدن

مرحله بیماری بر احتمال بهبود تأثیر می گذارد و به تصمیم گیری در مورد بهترین گزینه درمان کمک می کند.

مراحل درمان سرطان سينه 

درمان به عوامل زیر بستگی دارد:

  • نوع سرطان سینه
  • مرحله سرطان
  • حساسیت به هورمون ها
  • سن بیمار، سلامت عمومی

گزینه های اصلی درمان عبارتند از:

  • پرتو درمانی
  • عمل جراحي
  • درمان بیولوژیک یا دارو محور
  • هورمون درمانی
  • شیمی درمانی

عوامل موثر بر انتخاب عبارتند از مرحله سرطان، شرایط پزشکی و اولویت فردی.

جراحی سرطان پستان 

اگر جراحی مورد نیاز باشد، انتخاب به تشخیص پزشک و تصمیم فرد بستگی دارد.

  1. لامپکتومی: برداشتن تومور و کمی از بافت های سالم اطراف آن می تواند به جلوگیری از گسترش سرطان کمک کند. اگر تومور کوچک باشد این روش گزینه ای مناسب است.
  2. ماستکتومی: ماستکتومی ساده شامل برداشتن لوبول ها، کانال ها، بافت چربی، نوک پستان، آرئول، و قسمتی از پوست است. ماستکتومی رادیکال عضله دیواره قفسه سینه و گره های لنفاوی در زیر بغل را بر می دارد.
  3. بافت برداری گره سنتینل: برداشتن یک گره لنفاوی می تواند از گسترش سرطان جلوگیری کند؛ زیرا اگر سرطان سینه به گره لنفاوی برسد، می تواند از طریق سیستم لنفاوی به سایر قسمت های بدن گسترش یابد.
  4. انهدام گره لنفاوی زیر بغل: اگر سلول های سرطانی در یک گره به نام گره سنتینل وجود داشته باشد، جراح ممکن است برداشتن چندین گره زیر بغل را توصیه کند تا از گسترش بیماری جلوگیری شود.
  5. بازسازی: پس از جراحی سینه، بازسازی سینه را بازسازی می کند تا شبیه سینه دیگر باشد. این عمل را می توان همان زمان با ماستکتومی انجام داد. جراح ممکن است از ایمپلنت سینه یا بافت قسمت دیگری از بدن بیمار استفاده کند.

نقش پرتو درمانی در درمان سرطان سینه

- دوز کنترل شده ای از پرتو به سمت تومور فرستاده می شود و سلول های سرطانی را هدف قرار داده و تخریب می کند. از یک ماه پس از جراحی، پرتو درمانی همراه با شیمی درمانی، سلول های سرطانی باقی مانده را از بین می برد.

- هر جلسه چند دقیقه طول می کشد و بسته به هدف و پیشروی سرطان، بیمار سه تا پنج جلسه در هفته به مدت 3 تا 6 هفته نیاز به پرتودرمانی خواهد داشت.

- نوع سرطان سینه، نوع پرتودرمانی را مشخص می کند.

- اثرات جانبی شامل خستگی، لنفدیم، تیره شدن پوست سینه و سوزش پوست سینه است.

نقش شیمی درمانی در درمان سرطان سینه

- داروهایی که به عنوان داروهای سیتوتوکسی شناخته می شوند می توانند برای از بین بردن سلول های سرطانی مورد استفاده قرار گیرند. 

- اگر تومور بزرگ باشد، شیمی درمانی قبل از عمل جراحی انجام می شود تا تومور را کوچک کند. این شیمی درمانی نئو آدیوونات نامیده می شود.

- شیمی درمانی همچنین می تواند سرطان را درمان کند تا به سایر قسمت های بدن نفوذ نکند و برخی از علائم را به ویژه در مراحل بعد کاهش دهد.

- شیمی درمانی برای کاهش تولید استروژن مورد استفاده قرار می گیرد، زیرا استروژن می تواند رشد سلول های سرطانی را افزایش دهد.

- عوارض جانبی شیمی درمانی شامل تهوع، استفراغ، از دست دادن اشتها، خستگی، دهان درد، ریزش مو و حساسیت کمی نسبت به عفونت است. داروها می توانند در کنترل بیماری موثر باشند.

نقش هورمون درمانی در درمان سرطان سینه

- هورمون درمانی برای جلوگیری از عود سرطان های حساس به هورمون است. 

- هورمون درمانی معمولا پس از جراحی استفاده می شود، اما گاهی اوقات می توان از آن برای کاهش تومور استفاده کرد.

- هورمون درمانی تنها گزینه درمان برای بیمارانی است که نمی توانند تحت عمل جراحی، شیمی درمانی یا پرتودرمانی قرار گیرند.

- تاثیر هورمون درمانی معمولا تا 5 سال بعد از عمل طول می کشد. این درمان بر سرطان هایی که حساس به هورمون نیستند، تاثیر نمی گذارد.

داروهای سرطان سینه

  • تاموکسیفن
  • مهار کننده های آروماتاز
  • تخریب یا سرکوب تخمدان
  • داروی آگونیست آزاد کننده هورمون لوتئینیزه برای سرکوب تخمدانها

درمان با هورمون ممکن است بر باروری آینده زن تاثیر بگذارد.

درمان بیولوژیک برای درمان سرطان سینه

- داروهای هدفمند انواع خاصی از سرطان سینه را از بین می برند. نمونه های این داورها عبارتند از تروستوزوماب، لیپاتینیب (تیکرب) و بواویزوزومب (آواستین). این داروها برای مقاصد مختلف مورد استفاده قرار می گیرند.

- درمان سرطان سینه و دیگر سرطان ها عوارض جانبی شدیدی دارد.

- بیمار باید با پزشک در مورد خطرات و راه های به حداقل رساندن اثرات منفی صحبت کند.

سرطان سينه از چه سني شروع ميشه؟

سرطان سینه در هر سنی ممکنه رخ دهد، اما بیشترین شیوع آن از سن 40 سالگی به بعد است و فرایند یائسگی به سرطانی شدن سینه ها بیشتر کمک میکند. شاید نزدیک 80 درصد از سرطان های پستان دراز 40 سالگی به بعد و تنها 2درصد افزاد زیر 30 سال را درگیر میکند البته سرطان سینه در سن 26 و کمتر هم دیده شده است اما احتمال آن خیلی کم است و به فاکتورهای محیطی فرد خیلی وابسته است. 

پیشگیری از سرطان پستان 

پیشگیری از سرطان پستان

راه مطمئنی برای جلوگیری از سرطان سینه وجود ندارد، اما برخی از تصمیم گیری ها و تغییرات در شیوه زندگی می تواند به طور قابل توجهی خطر ابتلا به سرطان سینه و انواع دیگر سرطان را کاهش دهد.

این راه ها عبارتند از:

  • اجتناب از مصرف بیش از حد الکل 
  • رژیم سالم با مقدار زیادی میوه و سبزیجات تازه 
  • ورزش
  • وزن مناسب و حفظ شاخص توده بدنی ( با تست BMI لاغری آشنا شوید)

- زنان باید به دقت در مورد گزینه های خود برای شیردهی نوزاد و استفاده از HRT پس از یائسگی فکر کنند، زیرا این عوامل بر احتمال خطر تاثیر می گذارند.

- تشخیص سرطان پستان در مرحله صفر یا یک، احتمال نجات را حداقل برای 5 سال 100% می کند.

- اگر تشخیص در مرحله 4 انجام شود، احتمال نجات برای 5 سال دیگر 22% می شود.

- بررسی های مداوم به تشخیص زود هنگام علائم سرطان کمک می کند.

تهیه و تنظیم: گروه سلامت اوما

منبع: سرطان سینه (سرطان پستان) 

 



:: برچسب‌ها: علائم سرطان سینه، تشخیص، علت و درمان سرطان پستان ,
:: بازدید از این مطلب : 47
|
امتیاز مطلب : 4
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
تاریخ انتشار : پنج شنبه 19 مرداد 1396 | نظرات ()